utykać

utykać
utykać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, utykaćam, utykaća, utykaćają, utykaćany {{/stl_8}}– utkać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zatykać, wypełniać czymś szpary, szczeliny, dziury, by nie dopuścić do przedostawania się czegoś; uszczelniać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Utkać szpary w oknach gałgankami. W góralskiej chałupie szczeliny pomiędzy balami utykano mchem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'układać, wkładać coś gdzieś ciasno, tłocząc, wypełniając wolne miejsca; upychać, wtykać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Utykać graty po kątach. Utkać rzeczy do walizki lub w walizce. Wszystko utkała w kartony. Nie utykaj już więcej bagaży – samochód nie jest z gumy! {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}utykać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa {{/stl_8}}– utknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, utykaćnę, utykaćnie, utykaćnij, utykaćnął, utykaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}częściej dk {{/stl_8}}{{stl_7}}'zatrzymywać się, stawać bez możliwości dalszego poruszania się, ruszenia z miejsca; więznąć, grzęznąć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wozy utykały w zaspach. Czołgi utknęły na silnie bronionej pozycji. Koła utknęły w błocie. Utknęli na dobre w korku ulicznym, na lotnisku. Wiertło utknęło w otworze. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przerywać się, urywać się, stawać na skutek trudności': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zdarza się, że negocjacje utykają z błahego powodu. Rozmowa utknęła. Prace projektowe utknęły w miejscu. Utknął nad trudnym zadaniem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}utykać III {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'trochę kuleć; chromać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chodził, biegł, utykając. Utykać na lewą nogę. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • utykać — ndk I, utykaćam, utykaćasz, utykaćają, utykaćaj, utykaćał 1. forma ndk czas. utkać (p.) 2. forma ndk czas. utknąć (p.) 3. «lekko kuleć, chromać» Chodził lekko utykając. Utykać na prawą nogę …   Słownik języka polskiego

  • utykać — Coś utknęło w martwym punkcie zob. punkt 2 …   Słownik frazeologiczny

  • chromać — ndk I, chromaćam, chromaćasz, chromaćają, chromaćaj, chromaćał książk. «utykać na nogę; kuleć» Iść chromając. Chromać na lewą nogę …   Słownik języka polskiego

  • chromieć — ndk III, chromiećeję, chromiećejesz, chromiećej, chromiećmiał, chromiećeli 1. przestarz. «stawać się chromym» 2. przestarz. «utykać na nogę, kuleć; chromać» przen. «mieć braki, podupadać, szwankować» Sztuka konwersacji chromieje coraz bardziej …   Słownik języka polskiego

  • kulawieć — ndk III, kulawiećeję, kulawiećejesz, kulawiećej, kulawiećwiał, kulawiećwieli rzad. «stawać się kulawym; kuleć, utykać» Kulawieje na prawą nogę. Ktoś kulawieje coraz mocniej …   Słownik języka polskiego

  • kuleć — ndk III, kulećeję, kulećejesz, kulećlał, kulećeli «utykać na nogę wskutek wady organicznej, okaleczenia albo chwilowego bólu» Szedł z lekka kulejąc. Kulała od urodzenia. przen. «źle się rozwijać, niedomagać, szwankować» Rozmowa kulała.… …   Słownik języka polskiego

  • kusztykać — ndk I, kusztykaćam, kusztykaćasz, kusztykaćają, kusztykaćaj, kusztykaćał pot. «utykać na nogę, kuleć; chodzić niezdarnie, potykając się» Wolno kusztykał opierając się na lasce …   Słownik języka polskiego

  • utkać — dk I, utkam, utkasz, utkają, utkaj, utkał, utkany utykać ndk I, utkaćam, utkaćasz, utkaćają, utkaćaj, utkaćał, utkaćany 1. «wypełnić dziury, szpary, miejsca puste czymś w celu zabezpieczenia przed przedostaniem się przez nie wody, zimna itp.;… …   Słownik języka polskiego

  • utknąć — dk Va, utknę, utkniesz, utknij, utknął, utknęła, utknęli, utknąwszy utykać ndk I, utknąćam, utknąćasz, utknąćają, utknąćaj, utknąćał 1. «zatrzymać się nie mogąc dalej jechać, poruszać się; uwięznąć, ugrzęznąć w czymś» Autobus utknął w zaspach.… …   Słownik języka polskiego

  • więznąć — ndk Vc, więznąćnę, więźniesz, więźnij, wiązł, więznąćzła, więźli «zagłębiać się, utykać w czymś grząskim, miękkim, lepkim, grzęznąć; wbijać się, wciskać się w coś» Nogi więzły w piasku. Kopyta koni, koła więzną w błocie. Samochody więzły w… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”